بسیاری از همشهریان محترممان لقب دارند و حسبی الله چه لقب هایی. عده ای از آنها فوت کرده اند ولی هنوز از آنها با همان عناوین یاد می شود. گلاسی. یَک جَمو. مُلَغ . لَتَّه. لَرو و بسیاری دیگر. خدا رحمتشان کند. جا دارد رعایت حال ارواح پاک آنها را بکنیم و اسمشان را به صورت کامل و بدون لقب ادا کنیم.

برخی از القاب مردم شریف ما از اسامی حیوانات استناد شده است که خودتان الحق والانصاف صدها برابر بیشتراز ما می دانید. ما را هم می شناسید. کاری را که لازم نباشد انجام نمی دهیم. الان هم که  اصلاً و به هیچ وجه لازم نیست آن القاب را ذکر کنیم. بیا: گربه . باز . گرگی . موروک . کاشخ . گایی . کلپک . رووا . موش . خرگوش اَند سو آن.

در این قسمت به شرح کوتاهی در تفسیر دلایل ملقب شدن برخی افراد غالباً جوان به القاب زیبایشان می پردازیم. باشد که ما به خودمان بیاییم و دست از این پدرسوخته کاری ها برداریم.

کریش: به علت جوگیری بیش از حد پس از تماشای فیلمی هندی با همین عنوان. 

عراقی: به علت ترس خیالی از حملۀ احتمالی عراق و پنهان شدن از هواپیماهای فرضی دشمن.

 کَپی : مخفف کلمۀ کاپیتان است و هیچ ربطی به کَپ ندارد.

یَپوک : یه قسمتی از بدنش نصفه نیمه است. اما بنده که تماشا می کردم به خدا هر دو طرفش بود.

رُنی : حجم یه قسمتی از بدنش در مقایسه با بقیۀ قسمت ها یه کمی همچین بگی نگی بیشتر است.

فیل: به دو دلیل. شکل هیکل و به علت اینکه معلم سرحدی سهارش اسم او را بدون فتحه تلفظ کرده.

کاستا: به علت علاقۀ بیش از حد به یک بازیکن فوتبالیست. 

 زَرِک: علاقه شدید به نوعی رطب

گارفیل: علاقه به کارتن های کودکانه و اندام شبیه گارفیلد گربه ای کاتنی.

 فُفَل: نظر بزرگان بر این است که این لقب بر گرفته از کلمۀ فلافل است.

 جنگل: از نوادگان تارزان است و رفتارهای عجیب از او سر می زند.

 کران :  چند برادر بوده اند. خودشان را به کری زده اند. شده اند کران.

مما: ازش پرسیده اند الان کی توی خونه است. یعقوب ما. عیسی ما. زکریا ما و مه ما.

کارمُلّا ( کارا ): برگرفته از نام نوعی بیسکوییت است که او می فروخته. الان اسم رسمی آن بیسکویت رنگارنگه. 

در ادامه توجه شما را جلب می کنیم به چند لقب دیگر که در شهر رایج است. ولی برای حفظ آبرو و احترام و حقوق شهروندی آنها از ذکر نام اصلی و زیبایشان جداً خودداری کرده و به خود اجازۀ توهین و تحقیر افراد را نمی دهیم. ذکر این ها هم فقط برای این است که بدانید امروزه بازار لقب گزاری چقدر داغ است.

کُلوش  . میر کلوچه  .  میر دو بِلّا  .  کلّه لُک  . زِکَر .  خنجر.  گامبول هشت پَر ( درام دیزل)

بادل   .  ایشی گنوخ .  گلو  .  بخی ( بخیه )   کُلمن  .    گُند عبدل  .  گُروک . کِلِنِکس ( گِلِکس)

حَن . گوتون . مچوک . شرطی . لاستیک . کِلِی . پُریکا (پُری ) گُمه . شتابو . گرجه.  دختو .  بدا   . کتاب  .  بشر  .  چُس .  اِستک   .  حَرُم .  تمبول  .  سدیس.   پاشار.  تلو.   عرب .   چِرمی .  گونی .  آفتابه ( آفتاب ).   خنده ای. پُخته.   کورو.   کله علی.  غوچ  .  پُک پُک  .  تخیل.  صحت.  آچی  .  رامبو  . دسته  کلاچ  غُلی   . ده تمنی.   تیل تیل  .  جُلفینگ .  چِپِتا  .   کُدُم .  کله جِندو  .  جسد. 

خیلی اوضاع افتضاح است. شعار هر شهروند قشم یک لقب امروزه تحقق یافته است. تازه خلی ها نه یکی دو لقب، که سی چهل لقب دارند. یکی سوتی لفظی می دهد همان کلمه می شود لقبش. یکی رفتار خاصی دارد همان می شود لقبش. یکی یه نوع ماهی خوشمزه را چنان خورده که اثری از آثارش باقی نمانده، کرفه شده لقبش. یکی به خاطر یکی از اعضای بدنش ( که کار خداست ) لقب پیدا کرده. مثل لینگ دراز. یکی به خاطر شغلش. یکی تنها چیزی که از ابا و اجدادش به ارث برده لقب است. برخی هم که شغل سازمانی شان همین است. اصلاً پول می گیرند که لقب اختراع کنند بگذارند روی مردم، آدمای کُلینگ کله خُنُکیِ دماغ شیپوریِ چهم شوز پوک تیز.

برای مطلب لقب قسمت سومی هم وجود دارد. اگر نظری دارید که احساس می کنید به دردمان می خورد، در قسمت نظرات به استحضار برسانید. از آنها استفاده خواهد شد. با تشکر از عزیزان خواننده، تا دیداری دیگر و برنامه ای دیگر گودبای.